biblijny syn abrahama i hagar

Hagar reminds Sarah that Ishmael came from her womb and drank her milk. When Sarah is pregnant with Isaac, she remarks that her breasts are growing again, and “even Abraham noticed.”. And when Sarah rejects Ishmael, Hagar remarks that being weaned from love is harder than being weaned from the breast. w biblii: drugi syn Judy. Hus, Kusz,wg Biblii syn Chama, ojciec Niemroda. wg. Biblii syn Chama, ojciec Nemroda. według biblii jeden z trzech synów Noego. według Biblii: syn Abrahama. Według Biblii: syn Abrahama i Sary. Wg Biblii: syn Abrahama i Sary. Wszystkie rozwiązania dla W BIBLII, SYN SEMA. True, Abraham and Sarah had grabbed the brush to hurry the Artist, but their haste could not ruin the picture. Instead, God used Hagar and Ishmael and his future wife’s descendants to form a great nation (Genesis 21:13 and 21:18) made up of 12 tribes (Genesis 25:12-17). Hagar’s Part in God’s Masterpiece Hagar despised Sarah and because of this attitude, she was forced to leave. Ishmael was born when Abraham was 86. Later Isaac was born to Sarah when Abraham was 100. This meant that Ishmael at 14 years older, and he mocked and tantalized Isaac. He and his mother, Hagar, were cast out. This story is what the allegory in Galatians 4 is based on. Abraham’s faith was tested when God ordered him to sacrifice Isaac; he was prepared to obey but God relented. In Judaism he is a model of virtue, in Christianity he is the father of all believers, and in Islam he is an ancestor of Muhammad and a model (in Sufism ) of generosity. naskah drama sunda 7 orang tentang kehidupan remaja. STARY TESTAMENT Księga Rodzaju Pierworodny syn Abrama - Izmael 161 Saraj, żona Abrama, nie urodziła mu jednak potomka. Miała zaś niewolnicę Egipcjankę, imieniem Hagar. 2 Rzekła więc Saraj do Abrama: «Ponieważ Pan zamknął mi łono, abym nie rodziła, zbliż się do mojej niewolnicy; może z niej będę miała dzieci»1. Abram usłuchał rady Saraj. 3 Saraj, żona Abrama, wzięła zatem niewolnicę Hagar, Egipcjankę, i dała ją za żonę mężowi swemu Abramowi, gdy już minęło dziesięć lat, odkąd Abram osiedlił się w Kanaanie. 4 Abram zbliżył się do Hagar i ta stała się brzemienną. A widząc, że jest brzemienna, zaczęła lekceważyć swą panią. 5 Wtedy Saraj rzekła do Abrama: «Przez ciebie doznaję zniewagi; ja sama dałam ci moją niewolnicę za żonę, ona zaś czując się brzemienną, lekceważy mnie. Niechaj Pan będzie sędzią między mną a tobą!» 6 Abram rzekł do Saraj: «Przecież niewolnica twoja jest w twojej mocy: postąp z nią, jak będziesz uważała za dobre». Saraj upokorzyła Hagar; wtedy Hagar od niej uciekła. 7 Anioł Pański2 znalazł Hagar na pustyni u źródła przy drodze wiodącej do Szur 8 i zapytał: «Hagar, niewolnico Saraj, skąd przyszłaś i dokąd idziesz?» A ona odpowiedziała: «Uciekłam od mojej pani, Saraj». 9 Wtedy Anioł Pański rzekł do niej: «Wróć do twej pani i pokornie poddaj się pod jej władzę». 10 Po czym Anioł Pański oznajmił: «Rozmnożę twoje potomstwo tak bardzo, że nie będzie można go policzyć». 11 I mówił: «Jesteś brzemienna i urodzisz syna, któremu dasz imię Izmael3, bo słyszał Pan, gdy byłaś upokorzona. 12 A będzie to człowiek dziki jak onager4: będzie on walczył przeciwko wszystkim i wszyscy - przeciwko niemu; będzie on utrapieniem swych pobratymców». 13 Hagar nazwała Pana przemawiającego do niej "Tyś Bóg widzialny", bo mówiła: «Wszak tu widziałam Widzącego mnie, a jestem żywa». 14 Dlatego tę studnię nazwano "Studnią Lachaj-Roj"5. - Jest to ta, która znajduje się pomiędzy Kadesz i Bered. 15 Hagar urodziła Abramowi syna. I Abram nazwał zrodzonego mu przez Hagar syna imieniem Izmael. 16 Abram miał lat osiemdziesiąt sześć, gdy mu Hagar urodziła Izmaela. Rozwiązaniem tej krzyżówki jest 6 długie litery i zaczyna się od litery I Poniżej znajdziesz poprawną odpowiedź na krzyżówkę syn Abrahama i Hagar, jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy w zakończeniu krzyżówki, kontynuuj nawigację i wypróbuj naszą funkcję wyszukiwania. Hasło do krzyżówki "Syn abrahama i hagar" Środa, 21 Sierpnia 2019 ISMAEL Wyszukaj krzyżówkę znasz odpowiedź? podobne krzyżówki Ismael Syn abrahama i hagar, Syn abrahama i hagar, inne krzyżówka Syn abrahama i hagar, Syn abrahama i hagar, Hagar, fińsko-szwedzka pisarka modern. Pójść do abrahama na piwo Przenieść się na łono abrahama Syn abrahama Miasto z grobem abrahama Według tradycji miasto z grobem abrahama Syn abrahama i sary W biblii, główny sługa abrahama W biblii, syn abrahama i ketury W biblii, druga żona abrahama Miejsce pochówku abrahama Syn midiana oraz wnuk abrahama. Paraliżująca kara pochłonęła miasto abrahama Govert, twórca obrazu "ofiara abrahama" Biblijny patriarcha, syn abrahama Syn abrahama, Miał zginąć z rąk abrahama, Żona abrahama, trendująca krzyżówki K17 kara boska i tyle D7 mowa w regionie Zazdrosny mąż desdemony z dramatu szekspira 3a potrzebny do stworzenia krokieta Sklep z bukietami 14a będą, gdy kwasy podziałają na alkohole G1 haruje na tratwie 22d towarzysz aparatczyk Pseudonim używany w internecie I4 z niego sypią się dowcipy D16 wydawany posiłek G1 pole po przejściu bizona H16 dziadusiowe futro pokryte suknem Uwielbia zadawać cierpienia E3 przynosi słowa na język gaduły Imiona w ST Hagar kategoria: Słowniki dział: Imiona w ST Znaczenie imienia: obca, ucieczka Fakty biblijne Egipska niewolnica Sary, żony Abrahama. Następnie nałożnica Abrahama i matka Ismaela. Gdy z powodu głodu w Kanaanie Abraham (wtedy jeszcze zwany Abramem) przebywał przez pewien czas w Egipcie, został panem wielu służących; prawdopodobnie wtedy Hagar stała się służącą Sary (Rdz 12, Sara (zwana wcześniej Saraj) była bezpłodna, prosiła Abrahama, zgodnie z ówczesnym zwyczajem, aby miał z Hagar syna, który będzie się liczył jako potomek tego bezdzietnego małżeństwa. Hagar zaszła w ciążę, ale wtedy zaczęła pogardzać swą panią do tego stopnia, że Sara zaczęła ją upokarzać, tak iż ona uciekła od niej (Rdz 16,1-6). Anioł Boży znalazł Hagar przy studni i polecił jej wrócić do swej pani i ukorzyć się pod jej ręką. Powiadomił ją również, że Bóg pomnoży jej potomstwo i że urodzi syna, którego ma nazwać Ismael. Stało się to, gdy Abraham miał 86 lat (Rdz 16,7-16).Kilkanaście lat później, urodził się Izaak – obiecany przez Boga syn Abrahama i Sary. Między dorastającymi chłopcami dochodziło do konfliktów, co zakończyło się, zgodnie z poleceniem Bożym, odprawieniem Hagar i Ismaela z domu z synem błąkała się po pustkowiu Beer-Szeby. Wtedy zawołał do niej anioł Boży i powiedział, żeby się nie bała i że Ismael da początek wielkiemu narodowi. Hagar wzięła dla niego żonę z Egiptu (Rdz 21,17-21).Hagar jest wspomniana w Liście do Galatów 4,21-5,1. W alegoryczny sposób Paweł porównuje Hagar i Ismaela oraz Sarę i Izaaka, z ludźmi starego i nowego Przymierza – zachęcając, aby żyć w wolności, jaką daje zbawienie w Chrystusie, i nie poddawać się pod jarzmo niewoli polegającej na zasługiwaniu na swoje zbawienie, podczas gdy jest ono przecież darem Bożym! Kto ten dar przyjmuje, ten jest dzieckiem obietnicy, jak Izaak, a kto teg "Powiedzcie mi wy, którzy chcecie żyć pod Prawem, czy Prawa tego nie rozumiecie? Przecież napisane jest, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej ... niewiasty te wyobrażają dwa przymierza; jedno, zawarte pod górą Synaj, rodzi ku niewoli, a wyobraża je Hagar ... Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką..." (BT) Streszczenie komentarza: zgodnie z Gal. 4:21-31, Sara i Hagar wyobrażały Boskie przymierza realizujące obietnice dane Abrahamowi. Hagar reprezentuje w tym obrazie Przymierze Zakonu, które rozwijało Izrael cielesny (Ismael), natomiast Sara reprezentuje Przymierze Nowe, które rozwija Izrael duchowy (Izaak) - Kościół wieku Ewangelii. Intencja tekstu z Gal. 4:21-31 jest jasna. Myślą przewodnią listu do Galacjan jest kwestia przestrzegania Zakonu przez wierzących w Chrystusa. Różne pojawiające się tam wątki i spojrzenia, choć mogą być rozpatrywane oddzielnie, wszystkie razem służą wykazaniu z różnych punktów widzenia, że Zakon Mojżeszowy obejmuje wyłącznie Żydów cielesnych. Ci, którzy są Żydami duchowymi - wierzący w Chrystusa - poddani są Zakonowi Nowemu, 'Nowemu Przymierzu we krwi jego' (Łk. 22:20; Rzym. 2:28,29; 1 Kor. 11:25; Gal. 6:16). Temu samemu celowi służy zapis z Gal. 4:21-31, choć historia Abrahama i jego synów stanowi nie tylko naukę odnośnie naszego stosunku do Prawa, ale sama w sobie jest także typem znacznie większego tematu obejmującego cel Boskich przymierzy i ich wzajemną relację. Abraham i jego synowie W związku z tym warto na początek przypomnieć sobie sytuację, do której nawiązuje Paweł. W Gal. 4:22,23 "jest napisane, że Abraham miał dwóch synów: jednego ze służącej i jednego z wolnej; ale ten ze służącej urodził się istotnie według ciała, ten drugi zaś, z wolnej - na podstawie obietnicy" (NW). Już pierwsza wzmianka na temat przymierza, jaką odnajdujemy w księdze Rodzaju, zawierała obietnicę potomstwa dla Abrahama, "a uczynię z ciebie wielki naród" (Rdz. 12:2 NW). Problem polegał na tym, że choć Bóg najwyraźniej obiecał Abrahamowi potomka, "który wyjdzie z twojego wnętrza", Sara nie mogła zajść w ciążę (Rdz. 15:4, 16:1,2). Oddała w związku z tym Abrahamowi swoją służącą Hagar, "Toteż on współżył z Hagar i ta zaszła w ciążę" (Rdz. 16:4). Hagar urodziła Ismaela, który okazał się być, zgodnie z oświadczeniem apostoła z Gal. 4:22,23, 'synem ze służącej', który "urodził się istotnie według ciała" - z przyczyn naturalnych. Narodziny Ismaela nie stanowiły jeszcze wypełnienia obietnicy Bożej. Bóg bowiem postanowił, że tym właściwym, obiecanym potomkiem będzie syn Sary. Tak się rzeczywiście stało. Trzynaście lat po narodzinach Ismaela Sara zaszła w ciążę (Rdz. 16:16, 21:5). Prawdziwie stało się to wskutek obietnicy, mamy bowiem informację, że "u Sary zanikło już miesiączkowanie" (Rdz. 18:11 NW). Zatem Abraham miał dwóch synów: Ismaela z Hagar i Izaaka z Sary. Apostoł Paweł informuje, że "Stanowi to symboliczny dramat, gdyż owe niewiasty przedstawiają dwa przymierza" (Gal. 4:24 NW). Jakie przymierza są reprezentowane w Sarze i Hagar i kim są ich symboliczne dzieci? "Symboliczny dramat" - Hagar i Ismael W całej historii występuje pięć postaci: Abraham, Sara, Hagar, Izaak i Ismael. Abraham reprezentuje tutaj Przymierze Abrahamowe - obietnicę, którą Bóg złożył Abrahamowi odnośnie potomstwa. Chociaż w Rdz. 17:5,6 czytamy o wielu narodach, w Rdz. 22:17 znajdujemy potomstwo Abrahama określone dwojako, jako "gwiazdy niebios" i "ziarnka piasku" (NW). Zatem tak jak Abraham miał dwóch synów, tak Przymierze Abrahamowe rozwija dwa narody: symbolicznego Ismaela i symbolicznego Izaaka. Przymierze Abrahamowe nie działa jednak bezpośrednio. Jest podstawą prawną, na gruncie której Bóg wypełnia swoje obietnice, ale czyni to za pośrednictwem symbolicznych kobiet - przymierzy. Apostoł Paweł wyjaśnia zatem w Gal. 4:24,25, że antytypem Ismaela jest cielesny Izrael, a antytypem Hagar jest Przymierze Zakonu. Przywołanie przez apostoła góry Synaj jest nawiązaniem do geograficznego punktu, w którym Izrael otrzymał od Boga Prawo reprezentowane w dziesięciu przykazaniach (choć samo przymierze zostało zawarte w noc wyjścia z Egiptu; Jer. 31:32). W jakim sensie 'dzisiejsza Jerozolima jest ze swoimi dziećmi w niewoli' (Gal. 4:25)? Jerozolima jest stolicą Izraela, a jednocześnie centrum kultu, miastem, w którym znajdowała się świątynia będąca miejscem czci według zasad Zakonu Mojżeszowego. Dziećmi Jerozolimy w tym sensie jest naród izraelski, który tymi zasadami przymierza Zakonu był objęty. Jednocześnie to poddanie Zakonowi było wyrazem swoistej niewoli. Przede wszystkim, była to niewola związana z samym nakazowo-zakazowym charakterem Prawa. W bezpośrednim kontekście rozważanego Gal. 4:21-31 apostoł Paweł wyraźnie wskazuje, że owa niewola ma związek z przestrzeganiem "dni i miesięcy, i pór, i lat", a więc z zewnętrzną formą i ceremoniałem (Gal. 4:9,10 NW). Z drugiej strony jest to niewola grzechu, "Prawo bowiem niczego nie doprowadziło do doskonałości" (Hbr. 7:19 NW). Wręcz przeciwnie, jego rolą było wskazanie grzechu i pokazanie, że własnymi wysiłkami nie jesteśmy w stanie go pokonać (Rzym. 7:7; Gal. 3:19-25). Trwanie przy Zakonie to trwanie w punkcie bez wyjścia - próba samousprawiedliwienia przez spełnianie nakazów, która nigdy nie będzie skuteczna w rzeczywistym doprowadzeniu człowieka do harmonii z Bogiem (Rzym. 3:20). "Symboliczny dramat" - Sara i Izaak Tożsamość pozafiguralnego Izaaka została określona przez apostoła Pawła w Gal. 4:28, "A my, bracia, jesteśmy dziećmi związanymi z obietnicą" (NW). "My, bracia" znaczy tyle, co poświęceni członkowie Ciała Chrystusowego, bowiem "jeśli należycie do Chrystusa, to rzeczywiście jesteście potomstwem Abrahama" (Rzym. 2:28,29, 9:6-8; Gal. 3:29 NW). Określenie ich mianem gwiazd, które spotykamy w Rdz. 22:17, jest nieprzypadkowe, ponieważ powołani do Chrystusa rzeczywiście mają nadzieję zmartwychwstania do chwały w niebie (Jn. 14:2,3; Kol. 1:5; 1 Pt. 1:3,4; 1 Jn. 3:2). Nieprzypadkowy jest także fakt, że choć Abrahamowi powiedziano, że będzie ojcem symbolicznych gwiazd i ziaren piasku, jego synowi Izaakowi powtórzono jedynie, że będzie ojcem gwiazd (z pominięciem piasku; Rdz. 26:4), co także wspiera pogląd, że Izaak reprezentuje tylko jedną część potomstwa Abrahama, Izrael duchowy. Kim zatem jest matka pozaobrazowego Izaaka? "Jerozolima górna jest wolna i ona jest naszą matką" (Gal. 4:26 NW). W Gal. 4:24 zostało powiedziane, że Sara także reprezentuje przymierze. "Jerozolima górna" jako taka oczywiście przymierzem nie jest. Tak jak "Jerozolima dolna" nie jest przymierzem, tylko stolicą, ośrodkiem kultu i miejscem przebywania cielesnego Izraela, tak "Jerozolima górna" jest stolicą i miejscem przebywania Izraela duchowego. Nie będzie w tym określeniu nic dziwnego, jeśli będziemy rozumieć, że jako ochrzczeni w imię Pana Jezusa nie należymy już do tego świata, ale staliśmy się 'obywatelami niebios' (Flp. 3:20,21). "Ale Bóg ... razem nas wskrzesił, i posadził nas razem w miejscach niebiańskich..." (Ef. 2:4-6 NW). A najważniejsze jest, że opis ten nie jest żadną obietnicą dla nas, ale opisem tego, co się z nami już stało podczas chrztu. I tam - "w miejscach niebiańskich" - jest nasza "Jerozolima górna", w której przebywamy duchem i oddajemy cześć Bogu w niebiańskim sanktuarium (1 Kor. 3:16,17). Matką Kościoła, pozafiguralnego Izaaka, jest pozafiguralna Sara - Przymierze Nowe. Bóg już przez proroka Jeremiasza zapowiada zawarcie przymierza innego niż Przymierze Zakonu. Prawa Zakonu były wyryte na tablicach kamiennych, prawo Nowego Przymierza jest wyryte na tablicach serc przez ducha, w którym jesteśmy ochrzczeni i stajemy się 'nowym stworzeniem', stworzonym "według woli Bożej w rzeczywistej prawości" (Jer. 31:31-34; Dzieje 2:5, 2:38; 2 Kor. 3:3, 5:17; Gal. 6:15,16; Ef. 4:24). Wiele miejsca poświęca temu tematowi apostoł Paweł w 8. i 9. rdz. listu do Hebrajczyków. Hbr. 9:15 zapewnia nas, że nasza nadzieja jest realna dlatego, że Jezus Chrystus wykonuje posługę Pośrednika Nowego Przymierza (zob. Hbr. 12:22-24). Przede wszystkim, nasz Pan mówi, że jego przelana krew oznacza zapoczątkowanie Nowego Przymierza (Łk. 22:20). Mając udział we krwi Chrystusa, mamy jednocześnie udział w przymierzu przez tę krew uprawomocnionym (1 Kor. 10:16). Doświadczenia pozafiguralnej Sary W badanym Gal. 4:21-31 apostoł Paweł nie ogranicza się jednak wyłącznie do charakterystyki postaci, które występują w tym symbolicznym dramacie, ale przywołuje także dwie okoliczności, które typicznie wskazywały na relacje Izraela cielesnego z Izraelem duchowym. Pierwsza taka okoliczność jest wzmiankowana w Gal. 4:27, gdzie apostoł cytuje z proroka Izajasza: "Albowiem jest napisane: Wesel się, niepłodna, która nie rodzisz, wykrzyknij i głośno zawołaj, niewiasto, która nie doznajesz bólów porodowych; bo dzieci opuszczonej są liczniejsze niż tej, która ma męża" (NW). Ten proroczy opis wiernie opisuje sytuację Sary, która nie mogła doczekać się potomka i jej radość, kiedy zaszła w ciążę w czasie, w którym z punktu widzenia zegara biologicznego nic nie mogło się już wydarzyć. Ale się wydarzyło, bo taka była obietnica Boża. Warto zwrócić przy tym uwagę na zakończenie Gal. 4:27, gdzie jest mowa o tym, że "dzieci opuszczonej są liczniejsze niż tej, która ma męża". Po pierwsze, kwestia liczebności potomstwa - proroctwo zdaje się w tym miejscu wskazywać, że Izrael duchowy jest znacznie liczniejszy niż Izrael cielesny. Ta informacja nie musi szczególnie dziwić, jeśli weźmiemy pod uwagę fakt, że Izrael duchowy składa się z "ludzi z każdego plemienia, i języka, i ludu, i narodu" (Obj. 5:9 NW). Po drugie, kwestia czasu pojawienia się potomstwa. Wiemy, że Ismael urodził się pierwszy; na Izaaka trzeba było czekać jeszcze 14 lat. I podobnie jest w antytypie. Przymierze Zakonu zostało zawarte w noc wyjścia z Egiptu, Przymierze Nowe zostało zapieczętowane ponad 1600 lat później śmiercią i zmartwychwstaniem naszego Pana. W tym sensie obietnica zgromadzania "gwiazd" rzeczywiście pozostawała bezpłodna bardzo długi czas, aż do momentu zesłania ducha. Po trzecie w końcu, ciekawy jest opis relacji Sary i Hagar. Sara jest 'opuszczona', a Hagar jest tą, "która ma mężą". Na pierwszy rzut oka jest sprzeczność, bowiem to Sara miała męża, a Hagar była jej służącą. W Rdz. 16:3 czytamy jednak, że Sara "wzięła Hagar, swą egipską służącą, i dała ją Abramowi, swemu mężowi, za żonę" (NW). W tym momencie Hagar rzeczywiście stała się 'tą, która ma męża'. Jednocześnie Sara w ten sposób dobrowolnie odsunęła siebie "na boczny tor". Stała się w jakimś sensie opuszczona - Hagar zaszła w ciążę i zaczęła pogardzać Sarą, Abraham tymczasem najwyraźniej nie stanął w jej obronie (Rdz. 16:4,5). Zatem opis Biblijny jest w tym miejscu najzupełniej zgodny. Doświadczenia pozafiguralnego Izaaka Ismael miał podobne odczucia do swojego brata, co jego matka do Sary. Stało się to zresztą bezpośrednią przyczyną odprawienia jego i Hagar (Rdz. 21:8-13). Podobna sytuacja miała miejsce w antytypie. "Ale jak wtedy ten urodzony według ciała zaczął prześladować urodzonego według ducha, tak jest i teraz" (Gal. 4:29 NW). Prześladowanie 'urodzonych według ducha' przez cielesnych Żydów jest faktem Biblijnym. Pierwszym z potomstwa gwiazd był nasz Pan Jezus (Kol. 1:18), który w swojej służbie zmagał się z nieustanną opozycją władców żydowskich, aż na samym końcu spotkała go z ich ręki śmierć. Podobnie rzecz się miała z pierwotnym Kościołem. Jeszcze zanim przyszły prześladowania Rzymu, swoje zmagania ze zborem Chrystusowym prowadzili Żydzi. Pierwszy męczennik Szczepan zginął właśnie z ich ręki, kiedy to podczas zeznań przed Sanhedrynem Żydzi nie mogli znieść jego świadectwa, "zatkali sobie uszy rękami, i jednomyślnie rzucili się na niego" (Dzieje 6:8-15, 7:54-60). Biblia wspomina też o prześladowaniach z ręki króla Heroda, który "przyłożył rękę do gnębienia niektórych ze zboru", a apostoła Jakuba "zgładził mieczem" (Dzieje 12:1-5 NW). Działalności apostołów towarzyszyła w końcu nieustanna negatywna agitacja ze strony niewierzących Żydów, którzy podburzali nowo nawróconych z pogan i przekonywali ich o konieczności przyjęcia Zakonu Mojżeszowego (Dzieje 14:2, 15:1). Zatem prześladowanie antytypicznego Izaaka przez antytypicznego Ismaela jest kolejnym elementem wypełnienia się figury, o której naucza Gal. 4:21-31. Wypędzenie pozafiguralnego Ismaela "Co jednak mówi Pismo? Wypędź niewolnicę i jej syna, bo nie będzie dziedziczyć syn niewolnicy razem z synem wolnej" (Gal. 4:30 BT). Prześladowanie Izaaka przez Ismaela spowodowało, że i on, i jego matka zostali ostatecznie wypędzeni. W antytypie oznacza to symboliczne wypędzenie Hagar (Przymierza Zakonu) i Ismaela (cielesnego Izraela). Wypędzenie Hagar wskazuje na fakt zastąpienia Przymierza Zakonu Przymierzem Nowym, "Mówiąc 'nowe przymierze' sprawił, że poprzednie stało się przedawnione" (Hbr. 8:13 NW). Z kolei wypędzenie Izraela cielesnego wskazuje na utratę przez ten naród szczególnej łaski Bożej, i nie tylko w sensie ochrony Bożej i błogosławieństw cielesnych, ale przede wszystkim w sensie utraty możliwości wyłącznego stanowienia także potomstwa gwiazd (Mt. 23:37,38; Dzieje 13:46; Rzym. 11:16-24). To odrzucenie nie jest jednak odrzuceniem ostatecznym, jak naucza szereg kościołów. Przepowiadając pozostawienie domu izraelskiego, nasz Pan zapowiedział jednocześnie, że także i on we właściwym czasie go przyjmie (Mt. 23:39). "... i w ten sposób zostanie wybawiony cały Izrael" (Rzym. 11:26). Wydaje się, że również sytuacja opisana w Rdz. 21:14-21 typicznie zapowiada nie tylko odsunięcie Izreala od łaski, ale także ich powtórne przyjęcie. Jest zatem w planie Bożym miejsce na zbawienie każdego. Zbawiony jest Izaak, zbawiony będzie Ismael, a razem z Ismaelem zbawiona będzie jego antytypiczna egipska żona - cały świat ludzkości - pod rządami gwiezdnej części potomstwa abrahamowego. Przyjdzie czas, kiedy 'wszelki język uzna, że Jezus Chrystus jest Panem' (Flp. 2:10,11). Tymczasem błogosławieni jesteśmy, znając te rzeczy i wiedząc, że "jesteśmy dziećmi ... niewiasty wolnej" (Gal. 4:31 NW). Niewolnica Sary, Hagar, urodziła Abrahamowi syna Ismaela i zaczęła pogardzać swoją panią. Ponadto gdy Sara urodziła Izaaka, syn Hagar naśmiewał się z niego. Sara wyprosiła więc u Abrahama, aby ten wypędził Hagar i jej syna. Zadanie polega na wyszukaniu nie pasujących liter w słowach z tej historii, a następnie ułożenie z tych liter hasła. Przygotowane jest dla dzieci w wieku 6-12 lat. Historia zapisana jest w Biblii, w 1 Księdze Mojżeszowej 16 i 21.

biblijny syn abrahama i hagar